Wat schelpen betreft is er een dominantie van Cardium en Spisula met pleksgewijs Ensis directus overheersend. Ook van de partij waren Chamelea, Lutraria, Nassaria en Donax. Tja, saai is het woord niet, maar heel erg enthousiast word je er ook niet direct van. Dus kijk je uit naar iets anders en dan is dit doublet van een zwaardschede een hele aardige vondst.
Bij de meesten zijn natuurlijk de volgende uitgaven van de SWG bekend: Mesheften en Zwaardscheden door R.M. van Urk verschenen in 1966 en in 2000 opgevolgd door
Zwaardscheden en Mesheften door P.M. Moerdijk.
Een goede aanvulling hierop is een uitgave in 2002 van de Belgische Strandwerkgroep over deze groep van de hand van Nathal Severijns. Deze is te downloaden in PDF formaat op
Aan de hand van de kenmerken en foto's in deze publicatie kwam ik tot Ensis minor (Chenu 1843), met de Nederlandse naam klein tafelmesheft.
Die avond of de volgende dag op Facebook geplaatst in de groep van de Nederlandse Malacologische Vereniging onder deze naam. Geen afwijkende reacties wat de determinatie betreft en ook niet op ander gebied. En toch, als eeuwige twijfelaar blijf je (of ik dan) zitten met het idee van "ja maar, stel dat...".
Maar ziet.... op de NMV bijeenkomst van 10 oktober in Nijmegen liep ik bijna letterlijk Nathal Severijns tegen het lijf. Tijdens de lunch hem de foto's op mijn mobiel van dit mesheft laten zien en enkele dagen later die per mail aan hem voorgelegd. Vrijwel per omgaande bevestigde hij de determinatie en gaf nog een extra kenmerk aan, namelijk het geleidelijk toelopen van de kleppen. Ook daar een foto van gemaakt en op de mail gezet.
